Als Mark overlijdt en hij liet op de gemeente niet registreren hoe hij begraven wil worden, is het de taak van de achtergebleven personen om uit te zoeken wat hij gewild zou hebben. Roos wordt, als samenwonende partner, verondersteld de wil van Mark het beste te kennen. Nadien volgen de eventuele kinderen en daarna Marks broers of zussen.

Voor feitelijk en wettelijk samenwonenden is er een ‘verbod op een overeenkomst over een toekomstige nalatenschap’. Dat betekent dat Mark op voorhand niet mag vastleggen dat hij een deel van zijn nalatenschap aan Roos wil geven.

Vooraleer de nalatenschap verdeeld wordt, moeten de goederen die van beide partners samen zijn verdeeld worden. Als Mark en Roos daarover geen schriftelijke afspraken maakten, gelden grosso modo de regels voor onverdeelde eigenaars. Als zij wel schriftelijke afspraken willen maken, kunnen zij een samenlevingscontract laten opstellen (als zij feitelijk samenwonen kan dat bij een advocaat, bij wettelijk samenwonenden is dat verplicht bij een notaris). In dat samenlevingscontract kunnen ze de verdeling van hun goederen regelen als er een einde zou komen aan hun relatie door breuk of overlijden.